Kelvin

Skala Kelvina została wprowadzona w 1848 roku przez szkockiego fizyka i inżyniera Williama Thomsona, 1. barona Kelvina. Jest ona używana głównie w nauce, inżynierii i fizyce jako bezwzględny punkt odniesienia temperatury, zapewniający spójność równań termodynamicznych.

Jako standardowa jednostka temperatury, Kelvin jest niezbędny w fizyce, chemii i inżynierii, gdzie precyzyjne pomiary termiczne mają kluczowe znaczenie. W przeciwieństwie do codziennych skal temperatury, takich jak Celsjusza i Fahrenheita, które opierają się na punktach zamarzania i wrzenia wody, Kelvin jest zakotwiczony w zerze bezwzględnym (0 K) - teoretycznym punkcie, w którym ustaje wszelki ruch molekularny.

Ponieważ skala Kelvina zaczyna się od zera bezwzględnego, nie ma wartości ujemnych - wszystkie temperatury są dodatnie. Ma takie same przyrosty jak skala Celsjusza (1 K = zmiana o 1°C), ale pomija symbol stopnia (°), co odróżnia ją od innych skal temperatury.