Wskaźnik początkowego rozprzestrzeniania się ognia to ocena, która łączy wpływ wiatru i wilgotności drobnego paliwa na oczekiwaną szybkość początkowego rozprzestrzeniania się ognia wkrótce po zapłonie.
Zasadniczo jest to miara tego, jak szybko ogień może rozprzestrzeniać się po powierzchni drobnych paliw, biorąc pod uwagę zarówno suchość paliw, jak i siłę wiatru.
Na początkowy wskaźnik spreadu duży wpływ mają dwa kluczowe czynniki:
Początkowy wskaźnik rozprzestrzeniania się jest obliczany przy użyciu wzoru łączącego prędkość wiatru i kod wilgotności drobnego paliwa. Oznacza to, że nawet przy umiarkowanym wietrze, wysoki kod wilgotności drobnego paliwa może skutkować wysokim początkowym wskaźnikiem rozprzestrzeniania. I odwrotnie, silny wiatr z niskim kodem wilgotności paliwa może skutkować umiarkowanym początkowym wskaźnikiem rozprzestrzeniania. Należy zauważyć, że wskaźnik początkowego rozprzestrzeniania się pożaru koncentruje się na początkowym rozprzestrzenianiu się pożaru. Gdy pożar nabierze rozpędu, inne czynniki, takie jak nachylenie i rodzaj paliwa, stają się bardziej istotne.
Indeks początkowego rozprzestrzeniania się ognia jest kluczowym elementem systemów indeksów pogodowych. Zapewnia on ocenę w czasie rzeczywistym potencjału początkowego rozprzestrzeniania się pożaru, umożliwiając strażakom przewidywanie, jak szybko pożar może się rozwinąć na wczesnych etapach. Wysoki wskaźnik początkowego rozprzestrzeniania się wskazuje na większe ryzyko szybkiego początkowego rozprzestrzeniania się pożaru, co pozwala na szybszą reakcję, podczas gdy niski wskaźnik początkowego rozprzestrzeniania się sugeruje niższe ryzyko szybkiego początkowego rozprzestrzeniania się.
Alternatywne nazwy: