De Palmer drought severity index is een regionaal instrument dat de ernst van de droogte inschat door de balans tussen vraag en aanbod van water te modelleren aan de hand van neerslag- en temperatuurgegevens.
De Palmer droogte-ernstigheidsindex is een van de meest gebruikte instrumenten voor het volgen van droogte in grote gebieden. Het biedt een gestandaardiseerde manier om te begrijpen of een regio te maken heeft met ongewoon droge of natte omstandigheden op basis van langetermijnklimaatpatronen.
Door het evenwicht tussen vraag en aanbod van water te modelleren, helpt de index besluitvormers - van boeren tot beleidsmakers - de droogte-intensiteit te bewaken en proactieve maatregelen te nemen in de landbouw, de planning van waterbronnen en het milieubeheer.
Een belangrijk concept achter de Palmer droogte-ernstigheidsindex is evapotranspiratieDit is het gecombineerde effect van verdamping van grond en wateroppervlakken en transpiratie van planten. Evapotranspiratie vertegenwoordigt de vraag naar vocht in de atmosfeer en speelt een belangrijke rol bij het bepalen hoe droog of vochtig een regio werkelijk is.
Hoewel een directe meting van de evapotranspiratie een waardevol inzicht zou geven in het waterverlies, is het moeilijk om dit nauwkeurig te berekenen voor grote gebieden en op lange tijdschalen, vooral met behulp van historische gegevens. In plaats daarvan schat de Palmer-index de potentiële evapotranspiratie indirect met behulp van luchttemperatuurdie veel breder beschikbaar is in langetermijnweergegevens.
Door de combinatie van neerslag (die het wateraanbod weergeeft) en temperatuur (die de vraag naar water weergeeft) biedt de index een praktische en schaalbare manier om de vochtbalans in een regio te schatten. Dankzij deze aanpak kan de Palmer droogte-ernst-index consistent worden toegepast met behulp van historische klimaatgegevens, zelfs als er geen directe metingen van evapotranspiratie of bodemvocht beschikbaar zijn.
De Palmer droogte-ernst-index werd in het jaar negentienvijfenzestig ontwikkeld door meteoroloog Wayne C. Palmer, die voor het Amerikaanse weerbureau werkte. Op dat moment was er geen consistente methode om de ernst van de droogte in verschillende regio's te vergelijken of om de droogte op lange termijn te beoordelen.
Palmer ontwierp de index om verder te gaan dan alleen neerslagmetingen. Door zowel de neerslag als de temperatuur mee te nemen, creëerde hij een model dat de werkelijke beschikbaarheid van water in de bodem beter weergaf. Deze aanpak betekende een doorbraak in de manier waarop meteorologen en klimaatwetenschappers droogte in de Verenigde Staten beoordeelden.
In de loop der decennia is de index aangepast door onderzoekers en nationale weerdiensten over de hele wereld, vooral in gebieden met een gematigd klimaat.
De Palmer droogte-index maakt gebruik van een op het klimaat gebaseerd waterbalansmodel om in te schatten of een regio te kampen heeft met droogte of overtollig vocht. Het houdt rekening met:
De uitvoer is een enkele numerieke waarde die als volgt kan worden geïnterpreteerd:
Dankzij deze structuur kan de index worden gebruikt om de ernst van de droogte te vergelijken, zowel in de tijd als geografisch.
De Palmer droogte-ernstigheidsindex is vooral nuttig voor het volgen van droogtes op lange termijn, diezich geleidelijk ontwikkelen en vele weken of maanden aanhouden. De index is minder gevoelig voor kortdurende droge periodes, maar blinkt uit in het tonen van bredere patronen van vochttekort.
Het wordt vaak gebruikt op gebieden zoals:
Omdat de index gebaseerd is op historische klimaatgegevens, biedt hij een waardevolle context voor hoe de huidige omstandigheden zich verhouden tot typische seizoenspatronen.
De Palmer Index werd oorspronkelijk ontwikkeld voor gebruik in de Verenigde Staten en werkt het best in regio's met relatief stabiele seizoensgebonden weerpatronen. Hij is vooral nauwkeurig in het Amerikaanse midwesten en de Great Plains, waar de klimaataannames in het model kloppen.
De index is echter ook aangepast voor gebruik in:
In gebieden met een tropisch of moessonklimaat, of waar de bodem en het landgebruik aanzienlijk variëren, kunnen alternatieve indices zoals de Standardized Precipitation Evapotranspiration Index (SPEI) of de U.S. Drought Monitor Composite Index een betere nauwkeurigheid bieden.
Ondanks het feit dat de Palmer droogte-ernst-index meer dan een halve eeuw geleden werd ontwikkeld, blijft het een hoeksteen voor het volgen van droogte. Het vermogen om niet alleen te laten zien of een regio droog is, maar ook hoe ongewoon droog het is in vergelijking met historische normen, maakt het van onschatbare waarde voor klimaatanalyse op lange termijn.
Of u nu gewassen beheert, de watervoorziening voorspelt of de klimaatverandering bestudeert, de Palmer droogte-ernstigheidsindex blijft een betrouwbare en gestandaardiseerde manier om droogte te meten.
Gepubliceerd:
15 april 2025
Alternatieve namen:
Palmer droogte index
PDSI
Abonneer u op onze nieuwsbrief