Fahrenheit

De temperatuurschaal van Fahrenheit werd in 1724 ontwikkeld door Daniel Gabriel Fahrenheit, een Duitse natuurkundige. De schaal wordt voornamelijk nog gebruikt in de Verenigde Staten, de Bahama's, de Kaaimaneilanden en enkele andere gebieden.

Hier volgt een overzicht van de belangrijkste referentiepunten op de schaal van Fahrenheit:

• 32°F: Het vriespunt van zuiver water.
• 212°F: Het kookpunt van zuiver water onder standaard atmosferische druk.
• 98,6°F: De geschatte gemiddelde lichaamstemperatuur.
• 0°F: Oorspronkelijk gebaseerd op het vriespunt van een specifieke zoutwateroplossing, een mengsel van ijs, water en ammoniumchloride, dat Fahrenheit destijds als de laagst haalbare temperatuur beschouwde.

Fahrenheit koos deze referentiepunten en verdelingen voor zijn schaal op basis van vroege temperatuurmeettechnieken en zijn wens voor een schaal met fijnere verdelingen dan de bestaande. De zoutwateroplossing zorgde voor een betrouwbaar dieptepunt en hij richtte zich aanvankelijk op 100 graden als menselijke lichaamstemperatuur, wat later werd verfijnd.

Terwijl het grootste deel van de wereld de Celsius-schaal (°C) gebruikt als standaard voor het meten van temperatuur, blijft Fahrenheit voornamelijk in gebruik in de Verenigde Staten en enkele andere regio's.

Op wetenschappelijk gebied wordt Celsius vaak gebruikt naast de Kelvin-schaal, waarbij het absolute nulpunt (de laagst mogelijke temperatuur) wordt gedefinieerd als -273,15°C (0 K).